ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ
Ο διαδραστικός σχεδιασμός αποσκοπεί στην βελτίωση της ευχρηστίας μιας εφαρμογής, αφού πρώτα διερευνηθούν και γίνουν κατανοητές οι ακριβείς ανάγκες του χρήστη με στόχο την υπηρέτηση και πλήρωση των αναγκών αυτών. Ο διαδραστικός σχεδιασμός αποσκοπεί στην ελαχιστοποίηση της διάρκειας κατανόησης και αύξηση της ορθότητας και αποδοτικότητας της ολοκλήρωσης της λειτουργίας, χωρίς μείωση των απαιτήσεων της εφαρμογής. Ο αντικειμενικός σκοπός είναι να αυξήσουμε την επιτυχία, την παραγωγικότητα και την ικανοποίηση των χρηστών. Το κλειδί στο διαδραστικό σχεδιασμό είναι η κατασκευή πρωτοτύπων για δοκιμή από χρήστες έτσι ώστε να εξασφαλιστεί ότι η προτεινόμενη λύση είναι ευχάριστη και επαρκής. Ο διαδραστικός σχεδιασμός ασχολείται με την ανάλυση και μοντελοποίηση της δομής του σύνθετου διαλόγου που αναπτύσσεται μεταξύ ανθρώπων – προϊόντων και συστημάτων, καθώς επίσης και τις «συνδέσεις» μεταξύ των ανθρώπων, οι οποίες συνδιαμορφώνονται με τη διαμεσολάβηση κάποιου προϊόντος και συστήματος. Ο στόχος του μαθήματος είναι η μελέτη των παραπάνω αλληλεπιδράσεων, με σκοπό τον σχεδιασμό και την ανάπτυξη συστημάτων τα οποία θα ανταποκρίνονται στις κατά περίπτωση ανάγκες και επιθυμίες του χρήστη ανάλογα με το πλαίσιο δράσης και την εξέλιξη της διάδρασης. Το θεωρητικό υπόβαθρο και οι μέθοδοι μελέτης θεμελιώνονται στις αρχές του ανθρωποκεντρικού σχεδιασμού που εφαρμόζονται για το σχεδιασμό προϊόντων και την επικοινωνία ανθρώπου-υπολογιστή, ωστόσο, το είδος της διάδρασης καθώς επίσης και το είδος των διαδραστικών προϊόντων και συστημάτων που μελετώνται δεν περιλαμβάνουν μόνο ηλεκτρονικούς υπολογιστές.
Εργαστηριακό Μέρος Μαθήματος
Το εργαστηριακό μέρος του μαθήματος θα περιλαμβάνει εκπαίδευση στο εργαστήριο με την χρήση των ειδικού λογισμικού ( fireworks, director, premier, flash, html) για την επεξεργασία και την δημιουργία ολοκληρωμένων projects. (cd_rom , ιστοσελίδες, on line and of line εφαρμογές).
ΣΥΝΙΣΤΩΜΕΝΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
1. Rogers, Y., Sharp, H., & Preece, J. (2013). Σχεδίαση Διαδραστικότητας: Επεκτείνοντας την Αλληλεπίδραση Ανθρώπου-Υπολογιστή (3η έκδοση). Αθήνα: Γκιούρδας.
- Norman, D.A. (2010). Σχεδιασμός των Αντικειμένων της Καθημερινότητας. Αθήνα: Κλειδάριθμος.
Ξενόγλωσση
- Safer, D. (2013). Microinteractions. Sebastopol, CA: O’Reilly. 2. Safer, D. (2010).
- Designing for Interaction: Creating smart applications and clever devices (2nd edition). Berkeley, CA: New Riders.
- Cooper, A., Reimann, R., & Cronin, D. (2007). About Face 3: The Essentials of Interaction Design. Indianapolis, IN: Wiley.
- Lowgren, J., & Stolterman, E. (2004). Thoughtful Interaction Design: A Design Perspective on Information Technology. Massachusetts: Massachusetts Institute of Technology.
- Bagnara, S., & Gillian Crampton Smith, G.C. (2006). Theories and Practice in Interaction Design. London: CRC Press.
- Weinschenk, S. (2011). 100 Things Every Designer Needs to Know About People. Berkeley, CA: New Riders. 7.
- Amato, A., Di Lecce, V., & Piuri, V. (2013). Semantic Analysis and Understanding of Human Behavior in Video Streaming. London: Springer. 8. Saariluoma,
- , & Isomaki, H. (2009). Future Interaction Design II.
– Συναφή επιστημονικά περιοδικά:
http://interactions.acm.org/